Праспект Пераможцаў, вадасховішча Дразды, а на беразе прыватны элітны раёнчык, у якім у асноўным будуюцца чыноўнікі ды беларускія зоркі. Але, калі трапляецца звычайная хата, – яе пад знос.
3-ох пакаёвы дом з надзелам сям’і Плаксёнак і Касцюк руйнуюць паводле рашэння Менгарвыканкаму. Замест УКС прымусова прапанаваў 2-пакаёвую кватэру і грашовую кампенсацыю, разлічаную на трох чалавек, хоць у хаце прапісаныя і маюць права карыстання ёй 6 асобаў.
«Той суд, які быў да гэтага: суд Цэнтральнага раёну, ён адмовіў УКСу ў іхным іску, каб нас выселілі», – узгадвае жыхар дому Андрэй Касцюк.
Сёння ў Менскім гарадскім судзе УКС аспрэчваў рашэнне аб замене кампенсацыі, а гаспадары спрабавалі адмяніць рашэнне аб руйнаванні дому. Суд адмовіў у задавальненні скаргі як УКСу, так і жыхарам дому.
Надзел з садам ды возера – сталі часткаю жыцця. Апошнія гады раён моцна змяняецца, на месцы хатаў – катэджы. На месцы дому Касцюкоў Менгарвыканкам таксама запланаваў будаўніцтва новай сядзібнай забудовы. Жыхары згодныя зруйнаваць дом і пабудаваць за свае грошы новы сучасны, але чыноўнікі не дазваляюць. Прычына ж высялення – дзяржаўныя патрэбы. 44-ты артыкул Канстытуцыі дазваляе прымусовае адчужэнне толькі з матываў грамадскай неабходнасці ды са своечасовым і поўным кампенсаваннем кошту адчужанай маёмасці.
«Няма грамадскай неабходнасці. Пад грамадскай неабходнасцю давайце падумаем, што можа быць: будаўніцтва школы, дзіцячы сад, нафтапровад», – звяртае ўвагу праваабаронца Віктар Барташэвіч.
Высяляючы людзей без іхнай згоды, чыноўнікі парушаюць таксама Усеагульную дэкларацыю правоў чалавека.
«Сёння сям’я Касцюк, гэтак жа як і іншыя, нашыя сябры з Лошыцы, менчукі з вуліцы Вільемса, Сельгаспасёлак, Асмолаўка, Розы Люксембург, вуліца Гая, Арлоўская, – яны ўсе кажуць, што «нас выганяюць супраць нашай волі». Гэта прамое парушэнне 9 артыкулу», – дадае праваабаронца.
Але калі паўстаюць патрэбы дзяржавы ці, дакладней, патрэбы дзяржаўных службоўцаў, беларускія суды рэдка становяцца на бок звычайных людзей.
Вольга Чайчыц, Андрусь Козел, «Белсат»
