Беларус Павел Васілевіч абраў Ірпінь для жыцця больш за 10 гадоў таму. Прыгожы, зялёны і сучасны горад быў адным з самых папулярных месцаў для жыцця ў Кіеўскай вобласці. А пасля нападзення акупантаў зрабіўся вусцішнаю пасткаю для мясцовых жыхароў.
З першага дня вайны Павел з жонкаю хаваліся ад бамбаванняў і самавольства ў сваім сутарэнні: здавалася б, ва ўласнай хаце неяк бяспечней, сапраўды ведаеш, якія ў цябе ёсць запасы харчоў і дзе лепей схавацца. Але сіла атак была такая, што Павел з сям’ёю практычна не пакідалі сховішча і не мелі магчымасці падняцца па ежу ці ваду. За час у сутарэнні яны з жонкаю схуднелі на 7 кілаграмаў і саслаблі, таму эвакуацыя была вельмі цяжкая.
Самым вялікім узрушэннем для закладнікаў акупантаў з Ірпіня было тое, што літаральна за 30 кіламетраў ад гораду трывала нармальнае жыццё: дзеці хадзілі ў школу, людзі гулялі па вуліцах. І ніхто не мог уявіць, якія жахі адбываюцца ў вобласці.
Цяпер Павел аднаўляе дом. Не зважаючы на тое, што ад жытла засталіся некалькі сценаў і ўчастак, беларус упэўнены: праз некалькі гадоў ён здолее сабраць у гасцях усіх, хто дапамагаў яму і падтрымліваў.
Аўтарскі цыкл «Рэпартаж Дудзінскага: Людзі вайны» распавядае пра жыццё ў зоне баявых дзеянняў. Дзяніс Дудзінскі сустрэнецца з беларусамі, якія падтрымалі Украіну ў яе змаганні з расейскімі акупантамі, пакажа партрэты асобаў, якія воляю лёсу аказаліся ў сітуацыі выпрабавання вайною.
