Францыя, слімакі, багет – гэта толькі адзін бок жыцця беларуса Паўла Хівука, які амаль 20 гадоў таму з’ехаў з Берасця ў невядомасць. Падрабязней у праграме «Беларускі свет».
Другі бок ягонага жыцця – Бельгія, царква, мецэнацтва. Павел жыве ў Францыі, але штотыдзень ездзіць у беларускую царкву ў Бельгію, у Антвэрпэн. Тут ён быў хрышчоны і з таго часу займаецца ў беларускай царкве Антвэрпэну мноствам справаў. Збудаваць іканастас – не пытанне; знайсці грошы на памятны знак Вітольду Ашурку – без праблемаў; зладзіць свята ў царкве – з задавальненнем.
«Самая першая кніга, якую выдалі, – «Хрысціянская азбука» Пашы Севярынца. Я проста патэлефанаваў і кажу: грошай даць? І выдалі. Мы прагматычна больш падыходзім, таму што мы глядзім, якія кніжкі хочам, каб яны ў нас былі, і іх фінансуем. Гэта не толькі кніжкі, але і агучванне мульцікаў. Гэтым мусіць займацца дзяржава, але калі яна не займаецца, то мы робім. У Еўропе вельмі развітае самакіраванне. Мы не будзем чакаць, што знойдзецца нейкі спонсар, фонд Сораса, і надрукуе кніжкі. Кнігі патрэбныя нам, і мы самі фінансуем».
Таксама ў праграме «Беларускі свет»:
